Życie z perspektywy strachu i lęku jest trudne. Mówię o tym dlatego, że my ciągle siebie oceniamy, patrzymy co jest dobre, co złe, co nam NIE służy i co trzeba zmienić. Dodatkowo media podsycają w nas uczucia, które sięgają spraw samooceny, akceptacji czy samorealizacji – trudno w tym gąszczu przecedzić treści, które będa wywierały na nas zbawienny i motywujący wpływ. Tymczasem diabeł tkwi w szczegółach i to jak szybko i czy w ogóle uda się nam przekroczyć swój border line, zależy tylko i wyłącznie od Ciebie, ode mnie i trochę też od czasów jakie nastały.

Analizując prace badawcze Uniwersytetu Szczecińskiego na temat Sportu i rekreacji i wyzwań współczesnej cywilizacji (2011), natrafiłam na materiał, który daje do myślenia szczególnie w czasach „naszej zarazy”.

W rozwiniętych społeczeństwach sport stał się dobrem powszechnym, dostępnym w różnych formach – stosownie do możliwości i zainteresowań. Z definicji sportu traktowanego jako „wszelkie formy aktywności fizycznej, wynika, że sport i rekreacja są czynnikami kształtowania zdrowia i osobowości, rozwijania nawyków i prozdrowotnych postaw, a także wartościową formą spędzania wolnego czasu. Konsekwencją tego powinno być zwrócenie szczególnej uwagi na jego ważne cele społeczne i strategiczne. Z tych
względów państwo powinno być żywotnie zainteresowane rozwojem i upowszechnieniem różnych form sportu i rekreacji, gdyż wraz z rozwojem cywilizacyjnym są one coraz ważniejszym elementem życia człowieka.

wzieu.pl

W minionym dwudziestoleciu branża fitness &wellness przeżywała rozkwit na skalę światową, a ogólnie dostępna aktywność fizyczna przestała być zerezerwowana wyłącznie dla zawodowców czy trenerów. Wzrosła nasza świadomość i umiejętności. We współczesnych społeczeństwach sport jest traktowany jako jedna z wartości kulturowych, mających duży wpływ na rozwój człowieka, jego zdrowie i jakość życia. Co ciekawe jednak, rozwój współczesnej cywilizacji nie sprzyja aktywności. Udogodnienia technologiczne, środki komunikacji, automatyzacja, komputeryzacja zmniejszają do minimum aktywność fizyczną w codziennym życiu ludzi. Wiele wynalazków i udogodnień eliminuje każdy zbędny ruch. Coraz
więcej prac wykonuje się w pozycji siedzącej, czyli z mniejszym wysiłkiem.

W Polsce jedynie 7% Polaków deklaruje systematyczną aktywność fizyczną, 33% czyni to raz w tygodniu, 12% rzadziej, ale przynajmniej raz w miesiącu, natomiast reszta sporadycznie bierze udział w jakichkolwiek zajęciach służących podniesieniu sprawności fizycznej. Z badań Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że ponad 60% Polaków nie uprawia sportu. Z takimi wynikami Polska sytuuje się na jednym z ostatnich miejsc w Europie.

Oznacza to, że w świadomości przeważającej części polskiego
społeczeństwa nie nastąpiła dotąd zasadnicza przemiana, co wywołuje poważne zagrożenie dla zdrowia i jakości życia. Tymczasem wiedza wynikająca z badań, że regularna aktywność fizyczna poprawia ogólne samopoczucie,zdrowie fizyczne i psychiczne, pomaga opanować stres, otyłość i takie choroby, jak na przykład cukrzyca, zmniejsza ryzyko zachorowania na niektóre choroby (np. wieńcową, nadciśnienie, cukrzycę) i pomaga minimalizować skutki pewnych niesprawności, nie jest odpowiednio propagowana. Co więcej wiele doświadczeń, obserwacji i badań naukowych wskazuje na szczególne znaczenie aktywności ruchowej w podnoszeniu potencjału biologicznego, psychicznego i społecznego jednostki i populacji.

Jak zatem zacząć się ruszać w czasach, kiedy nasze możliwości i motywacja spadły poniżej stanu krytycznego?

Nie ma jednej teorii wyjaśniającej wszystkie rodzaje motywacji, ponieważ każda każda z nich jest specyficzną mieszanką wpływów biologicznych, umysłowych, behawioralnych i społeczno-kulturowych.

Proces motywacyjny polega na wzbudzaniu wewnętrznego stanu gotowości do działania, pobudzaniu energii, ukierunkowywaniu wysiłku na cel, selektywności uwagi (ignorowanie bodźców nieistotnych, a koncentracja na najważniejszych aspektach sytuacji), zorganizowaniu reakcji w zintegrowany wzorzec i kontynuowaniu czynności, dopóki warunki nie ulegną zmianie.

https://portal.abczdrowie.pl/motywacja

Myślę, że na szczególną uwagę zasługują działania o charakterze dodatnim i świadomym. Motywacja świadoma – jest wtedy, kiedy nazywasz to, do czego dążysz i potrafisz wyjustować działania, które doprowadzą Cię do celu. Potrafisz się dodatkowo sam siebie kontrolować lub wiesz gdzie ewentualnie zgłosić się o pomoc i poradę. Motywacja pozytywna (dodatnia) – opiera się na wzmocnieniach dodatnich (nagrodach) i wiąże się z zachowaniem „dążenia do”. Pozytywne nastawienie wzmacnia poczucie wartości a system „udało/je mi się” buduje wysokie jakościowo relacje z ludźmi i otoczeniem.

U mnie sprawdza się nadanie rutyny, która jest w tym przypadku kluczowa aby weszły w nawyk pewne działania. Techniki wyznaczania celu i wizualizacji, mantra poprawiająca koncentrację czy stała komunikacja z innymi sportbiorcami daje dużo sił i pozwala trzymać większość postanowień. Reszta dzieje się już w cieniu.