Mówi się, że o gustach się nie dyskutuje, nawet o tych treningowych? Oqej, Nie będę ;]

Każdy z nas ma swoje upodobania i preferencje. Faceci najczęściej walczą o wzrost siły i o zwiększenie masy mięśniowej, podczas gdy kobiety dzielą się na te, które uwielbiają się nie zmęczyć (upsss, taka małą IRONia) i te, które muszą dostać po tyłku tak, że wychodzą z treningu na kolanach ;]

Co jest ważne  dla mnie? Uśmiechnę się z przymróżonym okiem „Strong First”  nieee – ja walczę o wytrzymałość! Z resztą widać  to chyba po wyczynach trenerskich na sali w IRONii. W wolnym tłumaczeniu:

„Jeżeli chcesz dostać wytrzymałościową wyrzynkę i poczuć smak swojego potu to zapraszam w swoje szpony” ;]

To tak tytułem wstępu. Mając w swoich korzeniach lekkoatletkę, można powiedzieć, że zapał mam wyssany z mlekiem matki i od wczesno – młodzieńczych lat wytrzymałościowo zajeżdżam swoje ciało. Pewnie przejdę na wcześniejszą emeryturę, bo po 40 – to już ręką nie ruszę 😉 ale chyba warto spełniać swoje cele i marzenia? TAK? TAK! (wybaczcie mi tą IRONię, to nawyk wyniesiony z pracy)!

Za niespełna 3 tygodnie moja głowa, kości, mięso i serce będą obchodzić „trzydziestkę”. Postanowiłam uczcić to w sposób nietypowy i pomimo, że prezent będzie przeterminowany, to samo dążenie do niego sprawi mi najcenniejszą frajdę! JAK PRZYSTAŁO NA GÓRALKĘ, TRENERA, SPORTOWCA, ambicjonalnie podeszłam do tematu i POSTANOWIŁAM PRZEBIEC ULTRA MARATON:

http://www.biegigorskie.pl/beskidy-dla-ultra-maniakow/

Po otrzymaniu zaproszenia przez znajomą, która biega latami, w dzień i w nocy, po ulicy, szosie, piachu i po górach…nie zastanawiając się ani minuty – powiedziałam – TAK. Mężczyzna powiedziałby, laska idealna, idzie w ciemno, mnie nie znając. Owszem, nie znając ale stawiając sobie cele najwyższe. Do odważnych świat należy, a ja nie boję się bólu, poza tym moją największą motywacją jest strach i słowa innych „nie dasz rady, poddaj się”.

* 14.04 o 18:00 ruszyły zapisy, miejsca rozchodziły się jak świeże bułeczki. Kolega napisał:

– Moniqa, dajesz do sieci, ilość miejsc jest ograniczona! 

3 minuty i było po sprawie, o 20-21 byłam już na liście. Uuuuufffff, emocje opadły, na 3 minuty, a chwilę później zaczął się maraton w mojej głowie. TRENINGI! Jak ja to wszystko pomieszczę? 14 godzin aktywnej pracy zawodowej od poniedziałku do piątku, plany dietetyczne, które zabierają mi czas w przerwie, 12h zajęć na sali fitness, 3-4 własne treningi siłowe.

WERYFIKACJA MOŻLIWOŚCI  W TRYBIE EXPRESS… and the answer is, JA NIE DAM RADY?

Jak upubliczniłam informację na fejsie, posypały się maile:

– Moniqa, what the faq You are doing? Trzeba Ci tego? Teraz na stare lata… mało masz pracy w ruchu? Mało masz treningów? Skup się na wakacjach, odpoczynku, wykup zabiegi w SPAaaaaaa!?

Zamknęłam komputer i poszłam spać, kłócąc się wcześniej ze znajomym przez telefon! No niestety „dobry zły duch” musiał mi przypomnieć moje chore plecy.

—

Poniedziałek  – pierwszy bieg, zaliczone 10 km

Środa – kolejny, 10 km

Piątek – tj dziś, cały czas się waham, bo dostałam postrzału gdy mnie dorwał deszcze na Dębowcu!  Jak nie dzisiaj to niedziela na bank!

–

Nie chcę sobie odpuszczać – podchodzę do sprawy z głową. Mam ułożony program siłowy – tzw minimum, gdzie 3x w tygodniu, obniżając swoje loty i możliwości, przerobię upper body – w ruch pójdą głównie Kettle! W międzyczasie polecą aeroby w terenie, gdzie do czerwoności będę zapalać nogi, poślady i płuca. Na tą chwilę bawię się dystansem, starając się go wydłużać z tygodnia na tydzień. Częściowo będę waliła długie dystanse (gdzie treningi przypadną w niedzielę) o różnorodnym kącie nachylenia terenu ;-), a częściowo polecę interwały na stadionie – chcę w ten sposób zaangażować możliwie wszystkie rodzaje włókien mięśniowych.

–

Kolejne zmienne to dieta, długość snu, regeneracja i mniej imprezowy tryb życia.

Mam 161 dni, dużo, nie dużo! Wesprzecie?