Monika Kastelik

Masz wpływ na siebie.

Odpoczynek. Taaaki wiesz, apetyczny niczym czekolada po przebiegnięciu 10 km? YEEEEEEEEH!

Bez względu na porę roku smak na rest mamy wszyscy. Wszyscy jesteśmy spragnieni słońca, leżenia w bezruchu i uzupełniania energii, której zdecydowanie za mało w naszej burej szerokości geograficznej.
Wyjazd początkiem roku może być najlepszym rozwiązaniem dla tych, którzy wakacje muszą zaplanować przed upalną gonitwą (ferie w szkole, to ciekawa alternatywa do miesiąców letnich). Trochę tak jest u mnie. Luty to czas, kiedy trenujący na siłowni adepci siły czy maratończycy albo:

a. jeszcze dojadają świąteczno – noworoczne smakołyki, albo
b. do końca marca czekają na ostatni dzwon przed latem.

Wypada mi Wam podziękować, że mogę koniec polskiej zimy spędzić w miejscu, które skutecznie rozgrzeje kości, stawy i zmęczone treningiem mięso.

AFRYKA.
Jest ciepła. Jest smaczna i uwaga, zdecydowanie nie jest miejscem dla tych, którzy chcą ukryć powakacyjną, jesienno zimową lub świąteczną rozpustę. Dwudziestostopniowe temperatury wymagają odkrywanie skóry, co jest miłe, bo swetry to tutaj nieopłacalny nadbagaż. Jeśli dobrze obchodzisz się ze sobą, to nawet luty nie przeszkodzi Ci w szybkim wyjeździe żeby złapać troszkę pozytywnej energii. Fanatykiem nie jestem, choć i takie metki przyklejane są do płaszcza mojej pracy i obowiązków. Konsekwencja i żelazne zasady. Hmmm, ale czy żelazne, to znaczy, że złe? W moim mniemaniu nie, skoro mogę w lutym bez większego skrępowania wyjść w szortach na plażę…

NIE OCENIAM I NIE WYTYKAM – WIEM, ŻE SĄ WŚRÓD NAS OSOBY CHORE, STARSZE, SŁABSZE, OBCIĄŻONE GENETYCZNYMI WADAMI, NIEMOŻNOŚCIĄ AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ, A MOŻE MAJĄ INNE PRIORYTETY W ŻYCIU ;-). Sięgam kilka lat do tyłu, stawiam się w Twojej sytuacji. Może podobnie jak Ty bujałam się od sali do sali, szukałam właściwych autorytetów, czytałam blogi kulinarne, szukałam w apteczce, szafce nocnej i w łazience. Denerwowałam się. Denerwowałam się jak na spotkaniach rodzinnych bliżsi lub dalsi nie pytali tylko zaglądali na mój talerz. Jak nie chciałam czegoś zjeść, to odbijali piłeczkę, że się zmarnuje, a jak nakładałam na talerz dokładkę to było, że może już wystarczy. I nadszedł dzień, że powiedziałam dość, absolutnie. Absolutnie przestałam słuchać kogokolwiek w kwestii swojego samopoczucia i wyglądu. Wyeliminowałam czynniki, które wpływały na mój organizm stresująco i zaburzały wszystkie procesy metaboliczne i regeneracyjne. Decydujące, jak się okazuje było przewartościowanie swojego systemu pracy nad sobą.

  • Nie katorżniczy trening tylko odpowiednia/indywidualnie dopasowana do systemu życia długość snu.
  • Nie jedzenie 5 posiłków przy akompaniamencie dietetycznych specjalistów i fit sezonowych przepisów, a w pełni indywidualny program jedzenia dopasowany do pracy, preferencji smakowych, metabolicznego IQ .
  • Nie środki oczyszczające, spalacze tłuszczu, suplementacja od cioci z USA, a naturalne, nisko przetworzone i sezonowe produkty od rodzimych gospodarzy (o ile wierzyć, że faktycznie nie sypane i dorastające wg starych receptur hodowli i upraw).
  • Nie produkty z najwyższych półek (w których płaci się za opakowanie), a dobry jakościowo wsad zapakowany w szary papier i przeanalizowana etykieta.
  • Nie tv czy komputer, a szara gazeta i rozmowa z kimś doświadczonym.
  • Nie jin z tonikiem, a jeśli już, to zaraz potem woda z cytryną i miętą.
  • Nie imprezka co weekend w głośnym klubie, a raz za czas wyjście w góry i łapanie ciszy i spokoju.


Mogłabym tak wyliczać godzinami. Mogłabym sprzedawać siebie i sposoby na Twoje/moje ja. Wiem natomiast, że to co zadziałało w moim przypadku, wcale nie musi zadziałać na Ciebie. Coś, co jednak warto abyś zapamiętał/zapamiętała, to prawda, że pod względem budowy i potrzeb naszych ciał nie różnimy się tak bardzo. Jeśli naukowcy dowiedli, że sen jest najlepszym czynnikiem regenerującym wszystkie układy organizmu i że stan równowagi osiągamy gdy współgrają ze sobą układy sympatyczny i parasympatyczny, to nie kłóćmy się, że najlepszym sposobem na odpoczynek jest np zjedzenie ogromnej regenerującej kolacji.

Chciałabym trwać w takim stanie, chciałabym aby za rok o tej porze mój system nerwowy i życie pozwoliły mi na regenerację w podobny sposób. Czy to się uda? Na to mam wpływ ja i podejmowane przeze mnie decyzje i losowe sytuacje.

Życzę Wam wszystkim wszystkiego dobrego. NEVER GIVE UP.

Podaj ten wpis światu