Kilka lat temu, podczas wykonywania obowiązków zawodowych, spotkała mnie sytuacja, w której osoba decydująca się na zakup usługi w prowadzonym przeze mnie klubie, zwróciła się do mnie bezpośrednio słowami:

pokaż mi swoje ciało, a zastanowię się czy chcę z Tobą trenować…

Po czym bez pytania przekroczyła moje „space bubble” i złapała mnie za brzuch.

Sprawę wówczas obróciłam w żart, ale to wydarzenie wywarło lawinę myśli, rozterek zawodowych i późniejszych działań. Wówczas wydawało mi się, że to była błahostka, ale prawdę mówiąc ta krótka chwila zmieniła moje podejście do sportu, wyglądu, pracy z człowiekiem, działań w mediach.

Zawód trener, to jedna z najbardziej pożądanych profesji XXI wieku. Trenerzy rodzą się jak grzyby po deszczu, a połączenie coacha i influancera to robota świetna na start. Wszyscy przecież chcemy być zdrowi, ładni, zgrabni, zadbani i każdy z nas szuka swojego wzorca do naśladowania. I w tym właśnie świecie, gdzie przyszło nam konkurować urodą vs wiedzą, rześkością vs doświadczeniem, ja Panie Panowie, stanę sobie w cieniu, bo też jest z niego ładny widok (i można czasem zjeść ciastko z czekoladą 😉).

Zarówno nauka jak i media coraz częściej podejmują dyskusję na temat aktywności ruchowej Polaków. Jest to spowodowane nadal ich niskim uczestnictwem w powszechnym sporcie. Rezultaty tego zjawiska są coraz bardziej dotkliwie odczuwane w medycynie i życiu społecznym. Coraz większy odsetek dzieci i młodzieży w wieku szkolnym ma nadwagę, a w dorosłej populacji Polaków coraz częściej spotykamy ludzi otyłych. Zjawisko to świadczy o tym, że nadal mało popularny jest aktywny styl życia. Co należy rozumieć przez pojęcie aktywny styl życia? Jest wiele definicji :
1. M. Weber wiąże je z pojęciem etos [Weber, Lachmann, 2007, s. 23],

2. T. Veblen „jako dominujące w danym czasie postawy duchowe lub dominująca koncepcja
życia” [Veblen, 1998, s. 2],

3. L. Dyczewski „jako ogół wartości, upodobań, dążeń, potrzeby i zachowania właściwe danej jednostce lub grupie społecznej, która wyróżnia się od innych” [Dyczewski, 2007, s. 2–3].

Styl życia, to aktywność życiowa specyficzna dla danej zbiorowości. W psychologii styl życia często określany jest jako wypadkowa uwarunkowań i wyborów, które są uzależnione od motywacji. XXI wiek, mimo pozornej akceptacji jednostki i niezależnie od jej kształtu zewnętrznego, przyjął i zmienił kanony piękna, które budzą uznanie i szacunek. Obecnie ważnym elementem stylu życia jest czas wolny i treści, którymi jest on wypełniony. Czas wolny stał się wartością samą w sobie. Jednym z przejawów komercjalizacji czasu wolnego jest jego racjonalizacja. Czas wolny, kiedyś zgodny z rytmem natury, zaczął regulować tę naturę, nadał jej inny rytm, tempo i stał się mechanizmem organizującym nowoczesne funkcjonowanie człowieka. W roku 1996 40% Amerykanów twierdziło, że brak czasu jest większym problemem niż brak pieniędzy. Przyspieszeniu uległo aktywizowanie czasu wolnego, czyli umieszczanie maksymalnej liczby zadań do wykonania, w danej jednostce czasowej, co w efekcie zniewala w oczekiwaniu na coraz nowe bodźce. Dynamicznie rozwija się rynek usług związanych z czasem wolnym. Czas wolny jest bowiem przeznaczany na konsumpcję dóbr i usług, staje się źródłem przyjemności, zyskując tym samym na znaczeniu w życiu społecznym.

Zeszyty naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.

Aktywność fizyczna jest rekomendowana przez WHO w deklaracji z Heidelberga w 1996 roku, w której stwierdzono:
a) brak aktywności ruchowej i siedzący tryb życia powodują wiele chorób o charakterze chronicznym;
b) aktywny styl życia istotnie opóźnia występowanie niesprawności
i schorzeń wieku starczego;
c) aktywne fizycznie życie ułatwia uczestnictwo populacji ludzi, adaptację społeczną i podnosi poziom optymizmu.

ZYJ PROSTO.

Miało być krótko. Chyba wyszło.